Fever in myocardial infarction: Is it still common, is it still predictive?

Background: Before introduction of reperfusion therapy, fever was frequently observed in patients with acute myocardial infarction (AMI). Little is known about this symptom during the widespread use of primary percutaneous coronary intervention (pPCI). The aim of this study was to assess, whether body temperature is a predictor of impaired left ventricular systolic function in patients with AMI. Methods: Our cohort included 171 patients (48 women) aged 57 (51–67) years, admitted due to the first AMI with ST elevation treated with successful pPCI. Standard body temperature measurements were performed twice a day. Left ventricular function was assessed by echocardiography using the wall motion score index (WMSI) and ejection fraction (EF). The following inflammatory response markers were determined on admission: C-reactive protein, fibrinogen and white blood cell count. Results: Within 48 h of observation the median (1st; 3rd quartiles) peak body temperature was 37.0°C (36.7–37.2°C). A temperature above 37.5°C was observed only in 17 (10%) patients. There was no significant correlation between peak body temperature and any of the determined inflammatory response markers. WMSI was assessed at 1.3 (1.1–1.6), whereas EF at 56% (49–62%). There was no significant correlation between the left ventricular function and peak body temperature or determined markers of inflammation. Conclusions: In the era of pPCI and aggressive antiplatelet treatment, fever is not a common symptom associated with uncomplicated AMI and thus not correlated with left ventricular function and markers of inflammation

Zawał serca współistniejący z udarem mózgu po wszczepieniu protezy aorty wstępującej z powodu ostrego rozwarstwienia typu A — jakie jest źródło materiału zatorowego?

Myocardial infarction as a reflection of advanced coronary artery disease is often associated with atherosclerosis of other arteries, especially renal, peripheral and carotid, resulting in chronic renal disease, peripheral artery disease, or stroke. Nevertheless, atherosclerosis is not always the only cause of those diseases. In this article, was presented the case of a patient with myocardial infarction and concomitant stroke probably caused by percutaneous coronary intervention.Zawał serca jako odzwierciedlenie zaawansowanej miażdżycy tętnic wieńcowych często współistnieje z miażdżycą innych tętnic, zwłaszcza nerkowych, obwodowych i szyjnych, które objawia się odpowiednio przewlekłą chorobą nerek, chorobą tętnic obwodowych oraz udarem mózgu. Niemniej nie zawsze miażdżyca jest przyczyną powyższych stanów chorobowych. W niniejszej pracy zaprezentowano przypadek pacjenta z ostrym zespołem wieńcowym — zawałem serca i współistniejących udarem mózgu najprawdopodobniej wtórnie do interwencji w obrębie tętnic wieńcowych

Self-expanding STENTYS stents in daily routine use

Wstęp: Zabieg angioplastyki naczyń wieńcowych (PCI) jest uznaną metodą leczenia choroby wieńcowej. Jednak u niektórych pacjentów ze złożoną morfologią naczyń wieńcowych jest niezmiernie trudno oszacować referencyjną średnicę naczynia. Dlatego też wydaje się, że użycie stentów samorozprężalnych, które adaptują się do średnicy naczynia, może być korzystne. Cel: Celem pracy była ocena zabiegów PCI wykonanych z wykorzystaniem stentu samorozprężalnego STENTYS®. Metody i Wyniki: Grupę badaną stanowiło 40 pacjentów z chorobą wieńcową stabilną i z różnymi postaciami ostrych zespołów wieńcowych (ACS), u których implantowano stent STENTYS®. Stent wszczepiono wszystkim pacjentom. W trakcie obserwacji krótkoterminowej 2 osoby zmarły zaraz po wykonaniu PCI — byli to chorzy z krytycznym zwężeniem pnia lewej tętnicy wieńcowej, we wstrząsie kardiogennym i zdyskwalifikowani z zabiegu pomostowania aortalno-wieńcowego. Ponadto u jednego z pozostałych pacjentów rozpoznano zawał serca typu 4b, a u dwóch chorych w trakcie implantacji wystąpiła dysekcja naczynia wymagająca założenia kolejnego stentu. Pomimo opisywanych powikłań u wszystkich chorych z badanej grupy stent został zaimplantowany w miejscu wybranym przez operatora. W trakcie długoterminowej obserwacji zanotowano konieczność ponownej rewaskularyzacji u 3 (7,8%) pacjentów w stentach STENTYS BMS. Nie wystąpiła restenoza w stentach STENTYS DES, nie zaobserwowano zakrzepicy w stentach DES/BMS. Wnioski: Stent samorozprężalny STENTYS® umożliwia wykonywanie zabiegów angioplastyki u pacjentów ze złożoną morfologią zmian miażdżycowych. Charakteryzuje się niskim odsetkiem konieczności powtórnej rewaskularyzacji i dobrymi wynikami odległymi.  Background: In the era of modern interventional cardiology, implantation of a balloon expandable stent is the finishing touch of almost every coronary angioplasty. However, sometimes we face a clinical situation in which the decision regarding the stent diameter is complicated, especially in the ectatic part of arteries, in situations when the artery lumen is obscured with the thrombus, or when the reference diameter of the proximal and distal part of the lesion vary greatly. That is why the idea of a self-apposing stent similar to the one used in peripheral vascular interventions was adopted into cardiology. Aim: The aim of this study was to present a single-centre registry of STENTYS® stent implantation in 40 selected patients with acute coronary syndromes (ACS) or with stable angina (coronary artery disease [CAD]) treated with this self-expandable stent. Methods and Results: The device was successfully implanted in all patients. During in-hospital observation and 30-day follow-up there were two cases of death, but none of the patients had acute stent thrombosis or ACS ST elevation myocardial infarction. In one case ACS type 4b was diagnosed. In all patients the stent was delivered in the target lesion. In two cases the procedure was performed in patients with multivessel CAD extending into the left main stem in a state of cardiogenic shock. These patients died immediately after the procedure. There were two procedure complications: in one case dissection after post dilatation occurred distally to the stent, and in one patient the calcified proximal part of the left anterior descending artery was dissected with system passage. Thirty-eight patients survived the 12-month follow-up period, and three (7.8%) patients underwent repeated target-lesion revascularisation. Conclusions: In the presented single-centre registry the STENTYS® stent was used with a high delivery and procedural success rate. Satisfactory clinical long-term outcome both in stable patients and ACS patients with a repeated revascularisation ratio of 7.8% was observed. The stent design allowed successful treatment of bifurcation lesions.

Pacjent z podejrzeniem ostrego wirusowego zapalenia mięśnia sercowego w opiece ambulatoryjnej

Introduction. Among patients with acute myocarditis, a viral etiology is dominant. Symptoms of acute viral myocarditis (OWZMS) in the initial stage of the disease may be non-specific in nature, which may limit the early diagnosis and appropriate treatment. The disease can be caused by different viral agents, therefore, may differ in kind and severity of symptoms, treatment and prognosis. OWZMS may be mild or increasing with signs of severe hear t failure including sudden cardiac arrest in a short period after the onset of symptoms. In this point of view, outpatient care plays an important role, because patients may seek help here primarily. There is no universally accepted standards of diagnosis and treatment of OWZMS. On the other hand, the physician in outpatient care is required to do his activity according to evidence-based medicine. Objectives and methods. The aim of the paper is to present the latest medical data on diagnosis and treatment of OWZMS in outpatient care in the early stages of the disease. Data are based on the latest reports from the medical literature. Summary. Outpatient care, including primary care physicians, play a significant role in the diagnosis and treatment of patients with OWZMS in the initial stage of the disease. The data presented in this publication can support decision making in outpatient care.Wprowadzenie. Wśród pacjentów z ostrym zapaleniem mięśnia sercowego dominuje etiologia wirusowa choroby. Objawy ostrego wirusowego zapalenia mięśnia serca (OWZMS) w początkowym okresie choroby mogą mieć niespecyficzny charakter, co może utrudniać diagnostykę i wdrożenie właściwego leczenia. Chorobę mogą wywołać różne wirusowe czynniki etiologiczne, w związku z tym może różnić się rodzajem i stopniem nasilenia objawów, możliwymi do zastosowania metodami leczenia oraz rokowaniem. Może przebiegać łagodnie lub z narastającymi objawami niewydolności serca, łącznie z nagłym zatrzymaniem krążenia, mogącym pojawić się w krótkim okresie od wystąpienia objawów. W związku z tym bardzo istotną rolę odgrywa opieka ambulatoryjna, do której pacjent może zgłosić się w pierwszej kolejności. Brak jest powszechnie przyjętych standardów postępowania w przypadku podejrzenia i leczenia OWZMS. Z drugiej strony lekarz opieki ambulatoryjnej ma obowiązek opierać swoje postępowanie na sprawdzonych dowodach medycznych. Cele i metodyka. Celem publikacji jest wskazanie najnowszych danych medycznych na temat diagnostyki i leczenia OWZMS w opiece ambulatoryjnej w początkowym okresie choroby. Dane oparto o najnowsze doniesienia z literatury medycznej. Podsumowanie. Opieka ambulatoryjna, w tym lekarze podstawowej opieki zdrowotnej, odgrywają znaczącą rolę w diagnostyce i leczeniu pacjentów w początkowym okresie choroby. Dane zawarte w publikacji mogą stanowić wsparcie w podejmowaniu decyzji w ambulatoryjnej

Impact of renin-angiotensin system inhibitors on mortality during the COVID Pandemic among STEMI patients undergoing mechanical reperfusion : Insight from an international STEMI registry

Background: Concerns have been raised on a potential interaction between renin-angiotensin system inhibitors (RASI) and the susceptibility to coronavirus disease 2019 (COVID-19). No data have been so far reported on the prognostic impact of RASI in patients suffering from ST-elevation myocardial infarction (STEMI) during COVID-19 pandemic, which was the aim of the present study. Methods: STEMI patients treated with primary percutaneous coronary intervention (PPCI) and enrolled in the ISACS-STEMI COVID-19 registry were included in the present sub-analysis and divided according to RASI therapy at admission. Results: Our population is represented by 6095 patients, of whom 3654 admitted in 2019 and 2441 in 2020. No difference in the prevalence of SARSCoV2 infection was observed according to RASI therapy at admission (2.5% vs 2.1%, p = 0.5), which was associated with a significantly lower mortality (adjusted OR [95% CI]=0.68 [0.51 & ndash;0.90], P = 0.006), confirmed in the analysis restricted to 2020 (adjusted OR [95% CI]=0.5[0.33 & ndash;0.74], P = 0.001). Among the 5388 patients in whom data on in-hospital medication were available, in-hospital RASI therapy was associated with a significantly lower mortality (2.1% vs 16.7%, OR [95% CI]=0.11 [0.084 & ndash;0.14], p < 0.0001), confirmed after adjustment in both periods. Among the 62 SARSCoV-2 positive patients, RASI therapy, both at admission or in-hospital, showed no prognostic effect. Conclusions: This is the first study to investigate the impact of RASI therapy on the prognosis and SARSCoV2 infection of STEMI patients undergoing PPCI during the COVID-19 pandemic. Both pre-admission and in-hospital RASI were associated with lower mortality. Among SARSCoV2-positive patients, both chronic and in-hospital RASI therapy showed no impact on survival.Peer reviewe

Zabiegi angioplastyki naczyń wieńcowych u pacjentów w wieku ponad 85 lat: ocena powikłań i śmiertelności wewnątrzszpitalnej

Wstęp: W ostatnich latach obserwuje się systematyczny wzrost liczby pacjentów w wieku podeszłym kierowanych na zabiegi przezskórnej interwencji wieńcowej (PCI). Mimo to wielu kardiologów interwencyjnych niechętnie kwalifikuje te osoby do PCI ze względu na niepewne wyniki tych procedur u pacjentów w bardzo podeszłym wieku, tzw. chorych długowiecznych, starszych niż 85 lat. Cel: Celem niniejszego badania była ocena parametrów demograficznych, klinicznych i angiograficznych, a także wyników zabiegów PCI u pacjentów w wieku &gt; 85 lat, w porównaniu z młodszymi chorymi hospitalizowanymi w 2012 r. Metody: Przeprowadzono jednoośrodkowe, retrospektywne badanie obejmujące grupę 920 kolejnych osób poddanych PCI. Byli to pacjenci z rozpoznaną chorobą wieńcową, zarówno stabilną, jak i z ostrymi zespołami wieńcowymi (ACS). Pacjentów podzielono na dwie grupy względem wieku: grupę GER — osoby w wieku ≥ 85 lat (n = 82) i grupa kontrolna (GK) w wieku &lt; 85 lat (n = 838). Wyniki: Średni wiek w grupach badanych wynosił 88,6 roku (GER) vs. 66,7 roku (GK). Wśród chorych starszych było istotnie więcej kobiet (57% vs. 29%; p &lt; 0,001). W grupie GER wskazaniem do PCI był głównie ACS (65% vs. 50%), w tym zawał z uniesieniem odcinka ST (30% vs. 29%; p = NS), a ACS bez uniesienia odcinka ST rozpoznano u 35% w grupie GER vs. u 20% w grupie GK (p = 0,01). Pacjenci z grupy GER charakteryzowali się większą liczbą chorób współistniejących, a także bardziej zaawansowaną postacią choroby wieńcowej ze zmianami w trzech naczyniach wieńcowych. Odsetek osób poddanych PCI, u których stwierdzono powikłania (zgon, ponowny zawał serca, udar, krwawienie) był istotnie wyższy w grupie GER niż w grupie kontrolnej. Wewnątrzszpitalna śmiertelność była istotnie wyższa wśród chorych starszych (4,8%) w porównaniu z grupą kontrolną (0,83%), jednak należy zaznaczyć, że zgony obserwowano tylko i wyłącznie u pacjentów poddanych PCI z rozpoznaniem ACS. Najczęstszym powikłaniem w grupie GER była nefropatia wywołana kontrastem (18,2% vs. 6,2%). Ciężkie powikłania zagrażające życiu, a także śmiertelność były istotnie wyższe w grupie chorych w podeszłym wieku hospitalizowanych z powodu ACS. Wnioski: Pacjenci w wieku &gt; 85 lat poddawani PCI są narażeni na większe ryzyko wystąpienia powikłań w trakcie hospitalizacji, szczególnie nefropatii wywołanej kontrastem. W grupie chorych w podeszłym wieku śmiertelność okołozabiegowa była istotnie wyższa, jednak tylko wśród pacjentów z ACS.  Background: There is systematic growth in the number of number of elderly patients treated with percutaneous coronary intervention (PCI); however, little is known about PCI results in the very elderly (long-lived) patients aged 85 years and above. Aim: To assess the demographic, clinical, and angiographic findings in patients aged &gt; 85 years (GER), undergoing PCI, compared with younger patients treated in the year 2012. Methods: This was a single centre retrospective study based on a consecutive group of 920 patients with coronary disease (stable and acute coronary syndrome [ACS]). Patients were divided into two groups: GER aged 85 years and over (n = 82) and controls (CG) below 85 years (n = 838). Results: The mean age in the GER group was 88.6 vs. 66.7 years in the CG. There were more females in the GER group (57% vs. 29%) than in the CG (p &lt; 0.001). The indication for PCI was mainly ACS in GER (65%) vs. CG (50%) including ST segment elevation myocardial infarction (STEMI) 30% vs. 29% (p = NS), ACS non-STEMI 35% vs. 20% (p = 0.01). GER patients had more comorbidities and more advanced multivessel coronary artery disease. The ratio of procedural success was lower in GER compared to CG. The incidence of in-hospital death was higher in GER (4.8%) compared to CG (0.83%); the most common complication in GER group was contrast-induced nephropathy (18.2% vs. 6.2%). Major adverse cardiovascular events were significantly more frequent in GER patients with ACS compared to CG patients with the same diagnosis. Conclusions: Patients &gt; 85 years old, especially with ACS undergoing PCI, are at greater risk of in-hospital complications, especially contrast-induced nephropathy and procedural complications, compared to younger patients.

Has the COVID-19 pandemic changed substance use patterns, drug market and drug response in Poland?

The aim of this paper is to examine the impact of COVID-19 on the prevalence of substance use. Moreover, the analysis will focus on the impact of the pandemic on the drug market and drug-related crime in Poland. The tested hypothesis assumes that the COVID-19 pandemic has increased the prevalence of substance use and the related problems, and that the availability of drugs decreased. The data presented and processed for the purposes of this publication come from the monitoring of drugs and drug addiction and from different studies from 2020 to 2022. The analyses presented in the article do not show an increase in the use of psychoactive substances during the pandemic; furthermore, it is possible to indicate a decrease in the consumption of alcoholic beverages in 2020. It seems that the COVID-19 pandemic did not have a large impact on the availability and use of new psychoactive substances (NPS). The analysis of the drug market during the pandemic COVID-19 did not show a fall in the availability of drugs at the national level

Cardiological syndrome X Non-invasive assessment of endothelial function and arterial compliance

Background: Mechanisms responsible for cardiological syndrome X are complex and not well understood. It has been postulated that impaired endothelial function and abnormal reactivity of coronary vessels may play a role in the pathogenesis of this condition.Aim: To assess mechanical properties of peripheral arterial vessels and both endothelium-dependent and endotheliumindependent vessel reactivity in patients with or without atherosclerotic lesions in coronary arteries.Methods: The study group consisted of 100 patients with typical angina and positive exercise test who underwent coronary angiography. Based on angiographic results, the patients were divided into two groups: 50 patients with normal coronary angiograms and 50 age- and gender-matched patients with at least one significant coronary artery lesion (coronary artery disease (CAD) group). The control group consisted of 40 healthy volunteers without risk factors of atherosclerosis. The compliance of arterial vessels was assessed by automatic measurement of pulse wave velocity (PWV). Endothelial function was examined by ultrasonographic measurement of the diameter of brachial artery following passive hyperaemia (endothelium-dependent vessel distension) and following nitroglycerine (endothelium-independent mechanism).Results: Among all three studied groups, the PWV values were the highest in patients with CAD. Patients with syndrome X had significantly higher PWV than in controls. A cut-off PWV value of 10.5 m/s distinguished patients with syndrome X from those with CAD. Endothelium-dependent arterial distensibility was significantly lower in patients with syndrome X than in controls; the lowest values were observed in patients with CAD. Among patients with syndrome X, the endothelium-dependent arterial vessel distensibility was the only parameter significantly influencing PWV results.Conclusions: PWV was significantly increased in patients with syndrome X which suggests a decreased arterial vessel compliance. These results and the impairment of endothelium-dependent relaxation suggest a similar pathomechanism of altered arterial reactivity in patients with syndrome X and in patients with CAD

Case reportsClinical presentation of ST-elevation acute coronary syndrome in the course of intoxication with megadose of rifampicin. A case report

We present a case of 29-year-old male, with coronary artery disease in mother&#8217;s history, after suicidal poisoning with 30 g of rifampicin, who presented severe chest pain, ST elevations in ECG, low values of blood pressure and elevated troponin I. Echocardiography revealed generalised hypokinesia, and depressed contractility &#8211; left ventricle ejection fraction was 7%. Urgent coronary angiography has shown normal epicardial arteries with slow contrast inflow. The toxic properties of rifampicin as well as hypotension due to dehydratation are considered reasons of symptoms in the presented case

Chorzy trudni nietypowiEfekt podkradania czy ostry zespół wieńcowy, przetoka pomiędzy prawą tętnicą wieńcową a prawą komorą &#8211; opis przypadku

We report a case of 53-year-old male admitted to the hospital with severe chest pain and elevation of troponin I levels, who was transferred to our department for a coronary angiography. Contrast injection into the right coronary artery (RCA) demonstrated no evidence of coronary artery disease. However, a double outlet coronary artery fistula which drained into the right ventricle was visualised. With standard 2-dimensional echocardiographic imaging abnormal flow was detected in the inflow part of the right ventricular free wall. Three-dimensional colour Doppler imaging clearly demonstrated the presence of double outlet RCA &#8211; right ventricle coronary fistula with sufficient quality